کانادا سومین ذخایر بزرگ نفت جهان را دارد که بیشتر در ماسه های نفتی قرار دارد.اگرچه ماسه‌های نفتی و رسوبات شیل در سراسر جهان یافت می‌شوند، ماسه‌های نفتی آلبرتا مرطوب هستند و استخراج قیر را فقط با استفاده از آب داغ امکان‌پذیر می‌سازد.درباره این ذخایر منحصر به فرد و برخی از خواص شیمیایی و فیزیکی آن بیشتر بدانید.
ماسه های نفتی یک رسوب ماسه سست هستند که حاوی شکل بسیار چسبناکی از نفت به نام قیر هستند.این رسوبات ماسه سنگی تجمیع نشده عمدتاً از ماسه، خاک رس و آب اشباع شده با قیر تشکیل شده است.ماسه های نفتی گاهی اوقات به عنوان ماسه های قیر یا ماسه های قیری شناخته می شوند.
ترکیب دقیق ماسه های نفتی آلبرتا می تواند بسیار متفاوت باشد، حتی در همان سازند زمین شناسی.یک رسوب معمولی ماسه های نفتی حاوی حدود 10 درصد قیر، 5 درصد آب و 85 درصد مواد جامد است.با این حال، محتوای قیر می تواند در برخی مناطق به 20٪ برسد.
مواد جامد موجود در ذخایر ماسه‌های نفتی عمدتاً ماسه سیلیس کوارتز (معمولاً بیش از 80٪) با کسر کوچکی از فلدسپات پتاسیم و خاک‌های ریز است.کانی‌های رسی معمولاً از کائولینیت، ایلیت، کلریت و اسمکتیت تشکیل شده‌اند.کانسارهایی که مقدار ریزدانه بالایی دارند، محتوای قیر کمتری دارند و عموماً سنگ معدنی با کیفیت پایین تری به حساب می آیند.جریمه ها در فاز آبی ذخایر قرار دارند.
محتوای آب نیز می تواند بسیار متفاوت باشد، تقریباً از صفر تا 9٪.به طور کلی، بخش هایی با محتوای آب بالاتر نیز تمایل به قیر کمتر و ریزدانه بیشتری دارند.آب موجود در ذخایر ماسه های نفتی (که معمولاً به آن آب همبسته گفته می شود) تعدادی یون محلول از جمله سدیم، پتاسیم، کلسیم، کلرید و سولفات را با خود حمل می کند.ریزه‌ها معمولاً در کنار هم قرار می‌گیرند که گاهی به آن عدسی رسی می‌گویند.
عقل متعارف این است که دانه های شن با یک لایه آب پوشیده شده است، اگرچه این نظریه هرگز اثبات نشده است.آب، ماسه، خاک رس و قیر در ذخایر ماسه های نفتی مخلوط می شوند.